Çarşamba, Haziran 10, 2009

Utandım Doğadan

Orada; dağın tepesinde,
Kimsesiz iki kaya; huzurlu ve mutlu;
Gölge etmiş çam ağaçları üstlerine
Dipte bir yerde birleşip anaçlaşmış ve mağrur;
Güldür güldür doğuyor sular


Hayretle baktım kayanın kara oyuğuna
Duru çıplak su buz gibi ve saf
Geliyordu Dünya' ya!


Çevreye baktım, kimsecikler yoktu;
Ne in,ne de cin! Yalnız..
Çam ağaçlarının dallarından süzülen
Güneş ışınları vardı onu kutsayan


Avuçlarımı uzattım,doldu taştı;
Gönlüm gibi,yüreciğim gibi,sevdalarım gibi..!


Su doğarken çıplaktı, utandım;
Ben de soyundum, attım kendimi suya
İçimi gördüm, belki BEN idi gördüğüm
İşte beynim, kalbim ve birer yıldız olan hücrelerim
Cinler, periler yoktu; su çıplak doğuyordu
Tantanasız; güneş gibi,insan gibi!

Çıplak doğuyordu su
Gönlüm gibi, yüreciğim gibi
Çiçeklerim, aşklarım gibi,
Oğlum gibi!

Erkan Yukarıoğlu

Şiiri yazan şairimizin yüreğine sağlık diyorum..
Gerçekten içten ve samimiyetle doğa aşkı taşıyan bir kişi olduğunu şiirin her kıtası haykırıyor adeta...

0 yorum: